Denk je aan zelfdoding?

We zijn er voor je. 
Je kunt met ons geheel anoniem bellen.

Bel gratis 0800-0113 Chat met ons
Bel of chat met ons
Zoeken
Sanne van Dijke

Judoka Sanne van Dijke nomineert 113 voor een gift van 24.000 dollar

Wereldwijd komen 20 olympiërs en paralympiërs in aanmerking voor een gift van 24.000 Amerikaanse dollars van multinational Procter & Gamble. Dit is een onderdeel van het programma ‘Athletes for Good’, waarmee het bedrijf een maatschappelijke bijdrage levert door via de sporters geld toe te kennen aan verschillende goede doelen. Judoka en medaillewinnaar Sanne van Dijke (28) schreef zich in en nomineerde 113 Fonds Zelfmoordpreventie. En de keuze viel op haar!

In de eerste periode wilde ik het liefst alles laten varen. Maar lukte het mij om de knop om te zetten.

Je beoefent judo op olympisch niveau. Wat betekent dat voor jou?

“Mijn oudste broer zat ook op judo. Als tweejarig meisje zat ik al samen met mijn vader langs de kant om naar hem te kijken. Toen ik vijf was begon ik zelf met de sport. Het bleek een goede uitlaatklep voor mijn eindeloze energie. Het is megavet dat ik er mijn werk van heb kunnen maken. Ik vind sporten belangrijk, om fysiek bezig te zijn en om een doel te hebben waar ik mijn bed voor uitkom. Maar er zit voor mij ook een schaduwzijde aan judoën op dit niveau. De druk is namelijk hoog, iedereen kijkt naar je en vindt wat van je. Toch haal ik er nog steeds veel plezier uit, het is al 23 jaar mijn grootste passie.”

Wat is jouw geheim voor het bereiken van dit niveau?

“Als ik sport ga ik tot het gaatje. Mensen denken vaak best wel snel dat ze niet meer kunnen. Bij mij werkt dat anders. Mijn lichaam kan namelijk goed aangeven wanneer het echt niet meer kan, daar hoeft mijn hoofd niet tussen te zitten. In het judo ben ik geen technisch wonder maar ik heb andere talenten die mij hebben gebracht waar ik nu ben. Ik heb bijvoorbeeld een hoog zelfvertrouwen en ik laat mij niet verlammen door zenuwen.”

Ik sta veel meer bij stil wat echt belangrijk is.

In 2020 verloor je je oudste broer Steven door suïcide. Welke impact had dit op jou?

“Een enorme impact! Ik liep rond met mijn eigen verdriet, maar ik zag ook hoe verdrietig mijn  ouders en mijn andere broer waren. Niemand was daarna meer dezelfde. Met het verlies van Steven is een deel van de vreugde en onbezonnenheid bij de mensen om mij heen verloren gegaan. Het heeft mijn bewustzijn vergroot van hoe kwetsbaar we zijn in het leven. Ik sta veel meer bij stil wat echt belangrijk is.”

Een jaar na zijn overlijden behaalde je brons tijdens de Olympische Spelen in Tokyo. Vlak daarna rende je de marathon van Amsterdam om geld in te zamelen voor 113. Wat dreef je?

“Tijdens de Spelen haalde ik kracht uit de gedachte aan mijn broer. Hij zou boos zijn geworden als ik in misère was blijven hangen en daardoor Tokyo had gemist. In de eerste periode na zijn zelfdoding wilde ik het liefst alles laten varen. Maar lukte het mij om de knop om te zetten en een nieuw ritme te vinden. De marathon heb ik niet voor de lol gerend, die drive kwam echt vanuit het geld ophalen voor suïcidepreventie. Daarna kwam er meer rust en ruimte in mijn leven om alles wat er was gebeurd te laten bezinken. Toen kwam ook de terugslag.”

Wat gebeurde er toen met je?

“Toen het allemaal voorbij was merkte mijn lichaam dat het weer mocht. Ik was erg moe, had nachtmerries, huilbuien en ervaarde vaak paniek. Ik moest niet alleen bijkomen van de Spelen en de marathon maar ook van de periode net na het overlijden van Steven. Mijn dagen waren gevuld met slaap en het nemen van rust. Die passiviteit veranderde stapsgewijs, langzaamaan kreeg ik weer zin om dingen te ondernemen. Begin 2022 voelde ik mij goed genoeg om mijn sport en de studie Docent Maatschappijleer weer op te pakken.”

Je staat dus voor de klas! Dat zullen de leerlingen wel leuk vinden, een olympisch kampioen als docent…

“Voor mijn afstudeerstage geef ik les op een VMBO. Mijn leerlingen vinden het niet zo boeiend dat er een olympische sporter voor de klas staat. Ze zijn ongeveer vijftien jaar oud en hebben het volgens mij druk zat met zichzelf.”

Er zit een groot gebied tussen ‘het gaat goed’ en ‘het gaat slecht’. Over dat tussengebied moeten we meer praten.

Wat wil je jouw leerlingen meegeven als het om suïcidepreventie gaat?

“Op de middelbare school leer je over allerlei onderwerpen, zoals economie en wiskunde. Maar niemand leert je hoe je met stress omgaat of wat je kunt doen als je niet lekker in je vel zit. Ik vind dat er meer aandacht moet zijn voor het bespreken van mentale gezondheid. Dat we leerlingen meegeven waar ze terechtkunnen als het niet zo goed met ze gaat. Een preventieve aanpak, niet alleen op het moment wanneer de problemen al heel groot zijn geworden. Hierin begeleiding geven is waardevol. Ik heb dat zelf nooit gehad, maar ik weet nu: er zit een groot gebied tussen ‘het gaat goed’ en ‘het gaat slecht’. Over dat tussengebied moeten we meer praten.”

Wat maakt dat je voor 113 in actie blijft komen?

“Omdat het mij persoonlijk aan het hart gaat. We leven in een maatschappij waarin heel veel mensen te maken hebben met mentale problemen, suïcide komt te vaak voor. Wat mij betreft moet er nog veel meer gebeuren om dat te veranderen.”

Jij maakt je hard voor die verandering. Hoe ben je in aanraking gekomen met de gift van Procter & Gamble?

“Sinds mijn deelname aan de Spelen zit ik in een community met olympiërs waarin bijvoorbeeld scholarships worden aangeboden. Tussen de maandelijkse updates zag ik ‘Athletes for Good’ van Procter & Gamble voorbijkomen, een programma speciaal gericht op olympiërs die zich inzetten voor goede doelen. Ik besloot eens te kijken wat ik daarvoor moet doen, met de gedachte: ‘Nee heb ik, ja kan ik krijgen.’ Naast mijn motivatiebrief moest ik aantonen wat ik al heb gedaan voor 113. Wereldwijd maakten honderd atleten kans op een gift. Een kleine kans dus, maar het is gelukt. Gelukkig maar want iedere euro die naar suïcidepreventie gaat is heel goed besteed.”

Iedere euro die naar suïcidepreventie gaat is heel goed besteed.

Ook iets doen voor het 113 Fonds Zelfmoordpreventie?

Acties zoals deze van Sanne helpen niet alleen het taboe doorbreken maar vergemakkelijken ook het voeren van gesprekken over gevoelens van neerslachtigheid en gedachten over zelfdoding. Daarnaast dragen al deze acties bij aan het groter worden van de maatschappelijke beweging die zo belangrijk is voor onze missie. Want ‘een land waarin niemand radeloos sterft door zelfmoord’ kunnen we alleen samen bereiken. Wil je zelf een actie opzetten of een bestaande actie ondersteunen? Dit kan eenvoudig via ons actieplatform. Wil je liever een donatie doen? Ook dit is mogelijk via deze site. Alvast bedankt!