Mensen met suïcidale gedachten ervaren eigen problemen als niet ernstig genoeg voor hulp. Elke maand vullen ongeveer 4000 mensen de ‘zelftest zelfmoordgedachten’ in op de website van 113. Deze zelftest omvat de Suicidal Ideation Attributes Scale (SIDAS), die gebruikers informeert over de ernst van hun suïcidale gedachten. Hoewel de grote meerderheid (70%) van de mensen die de zelftest invult ernstige suïcidale gedachten heeft, klikt maar 10% door naar de contactpagina van de hulplijn (chat of telefoon).
Effectiviteit van een interventie
Dit onderzoek had als doel de effectiviteit te testen van een korte interventie om de drempel naar de hulplijn te verlagen. Het doel van dit onderzoek was tweeledig: (1) het meten van de effectiviteit van een korte barrière verminderende interventie (BRI) die wordt aangeboden in de zelftest en die mensen met ernstige zelfmoordgedachten motiveert om contact op te nemen met 113 en (2) om specifiek de effectiviteit van de BRI te evalueren bij hoog risicogroepen die minder vaak de hulplijn gebruiken. Zoals mannen en mensen van middelbare leeftijd.
Methode van onderzoek
Het onderzoek is gedaan in een automatische en online gerandomiseerde gecontroleerde trial (RCT). Bezoekers van de zelftest-pagina op de website van 113, werd gevraagd om deel te nemen aan een onderzoek om de zelftest te verbeteren. Personen met ernstige suïcidale gedachten en weinig motivatie om contact op te nemen met de hulplijn werden willekeurig verdeeld in de interventiegroep of de controlegroep. De interventiegroep (610 deelnemers) kreeg in de zelftest informatie te zien op basis van hun zelf-gerapporteerde barrière om contact op te nemen met de hulplijn. Deze informatie was er op gericht om onderliggende zorgen en misvattingen over de hulplijn weg te nemen. De controlegroep (612 deelnemers) ontving een algemene adviestekst, gelijk aan de huidige zelftest.
Voorbeeld barrière verminderende interventie
Niet ernstig genoeg
De meest gekozen barrière in beide groepen was: ‘Ik denk dat mijn problemen hiervoor niet ernstig genoeg zijn’. Ander redenen om niet door te klikken naar de hulplijn waren de gedachte dat 113 mogelijk niet helpend zou zijn, de angst om over gevoelens te praten, de angst dat mensen erachter zouden komen en de wens het zelf op te lossen.
Aan het einde van het onderzoek gebruikte 33% van de respondenten in de interventiegroep de directe link naar de hulplijn. Dit was niet significant verschillend van de respondenten in de controlegroep (36%). Echter, de respondenten die de barrière verminderende interventie ontvingen scoorden hoger op hun zelf-gerapporteerde waarschijnlijkheid om (op een later tijdstip) contact op te nemen met de hulplijn en op tevredenheid met de zelftest. Voor mannelijke en middelbare leeftijdsrespondenten waren de resultaten vergelijkbaar met die van de hele groep.
Conclusie en vervolgonderzoek
Hoewel de barrière verminderende interventie er niet voor zorgde dat deelnemers direct na de interventie contact opnamen met de hulplijn, is het bemoedigend dat zij aangeven meer geneigd te zijn om op een later tijdstip contact op te nemen met de hulplijn. Daarnaast gaf deze korte en simpele interventie meer inzicht in de drempels die mensen met ernstige suïcidale gedachten ervaren ten aanzien van de hulplijn.
Het is van belang om in vervolgonderzoek te kijken in hoeverre andere componenten (zoals video- of fotomateriaal) in de barrière verminderende interventie kunnen bijdragen aan het verhogen van de effectiviteit, vooral voor mannen en mensen van middelbare leeftijd.
Het onderzoek werd afgelopen vrijdag gepubliceerd in JMIR Mental Health