Welke reactie je zult krijgen is niet helemaal te voorspellen. Het hangt natuurlijk sterk af van wat jouw verhaal voor de ander betekent. En hoe goed iemand in staat is naar je verhaal te blijven luisteren. Ook als je vertelt dat je soms niet meer wilt leven. Voor sommige mensen is dat moeilijk of pijnlijk om te accepteren.
Toch kan praten echt helpen. Meestal zijn er toch voldoende mensen aan wie je je verhaal zou kunnen vertellen. Iemand uit je omgeving, je huisarts, je eventuele behandelaar. Vind je het fijner om anoniem met iemand te praten? Bel of chat dan met ons.
Professionele hulpverlening
Veel mensen vinden het lastig om hulp te vragen. Misschien vind je dat je het alleen moet oplossen. Het kan ook zijn dat je je schaamt voor de problemen die je hebt. Misschien vind je dat je het beter had moeten doen in het leven. Of heb je het gevoel dat je faalt. Of ben je bang dat praten alleen maar meer meer pijn veroorzaakt. Deskundige hulpverleners weten dit. Als je de eerste stap naar hulp weet te zetten, kunnen zij je helpen verder te praten. Daarom is het verstandig een professionele hulpverlener of therapeut in vertrouwen te nemen. Zij hebben beroepsgeheim. Ze stellen voorop wat jij belangrijk vindt. En ze zijn gespecialiseerd in de behandeling van psychische problemen.113 helpt je de juiste vorm van hulp te vinden.
(Gedwongen) opname bij risico op suïcide
Een gedwongen opname is een heftige gebeurtenis. Voor de persoon zelf maar vaak ook voor de omgeving. Een gedwongen opname gebeurt dan ook niet zomaar. Alleen als het niet anders meer kan en als onderstaande punten aan de orde zijn:
- je bent een gevaar voor jezelf of voor anderen door een psychiatrische aandoening. Bijvoorbeeld in het geval van ernstige verwaarlozing, bij een zelfmoordpoging, of als de omgeving bang is dat de kans op ongelukken heel groot is.
- het lukt niet meer of onvoldoende om met andere hulp, zoals begeleiding thuis, een crisis af te wenden
- als je zelf niet vrijwillig opgenomen wilt worden. Een onafhankelijke psychiater moet dan vaststellen of een opname noodzakelijk is. De rechter beslist uiteindelijk.
Wettelijke kaders bij gedwongen opname
Bij een gedwongen opname komt veel kijken. Ook wat betreft verantwoordelijkheden. Een aantal wetten en maatregelen dienen ervoor te zorgen dat een gedwongen opname volgens strenge regels verloopt. Deze afspraken zijn vastgelegd in de Wet verplichte ggz (Wvggz) en de Wet zorg en dwang (Wzd).
Angst voor (gedwongen) opname
Veel mensen durven niet te praten over suïcidale gedachten of gevoelens uit angst om dan opgenomen te worden. Dat gebeurt echter zelden en zeker niet als je zelf hulp vraagt en duidelijk bent over welke soort behandeling je wenst en als je bereid bent betrouwbare afspraken te maken.
Verantwoordelijkheid bij suïcide
Soms hebben mensen het ook nodig dat ze zelf (een stukje van) de verantwoordelijkheid om door te leven blijven dragen. Anders kan de innerlijke strijd tussen wel of niet blijven leven, veranderen in een strijd met de hulpverleners.
Risico van vermijden van verantwoordelijkheid
Het gebeurt nogal vaak dat zelfmoordgedrag juist toeneemt als iemand zelf totaal geen verantwoordelijkheid meer voelt. De kans is dan groter dat iemand overlijdt. Daarom kiezen hulpverleners er soms voor om iemand niet op te nemen. Dat lijkt tegenstrijdig en kan soms zorgen voor onbegrip. Het is ook moeilijk te begrijpen.