Afgelopen maand deed Guido Mol vierentwintig uur achtereen work-outs bij CrossFit Harderwijk. Behalve crossfit coach is hij psychosociaal therapeut en vitaliteitscoach bij IKOS. Guido wilde met zijn actie aandacht vragen voor het voorkomen van suïcides. Daar slaagde hij zeer zeker in: meer dan 130 mensen bewogen met hem mee. De opbrengst van zijn 24-uurs actie kwam volledig ten goede aan 113 Zelfmoordpreventie. Hij haalde een mooi bedrag op met zijn actie. Wij waren benieuwd naar het verhaal achter deze actie en spraken er met Guido over.
Ieder mens heeft iets anders nodig
Als psychosociaal therapeut help ik veel mensen met een burn-out en met een depressie. Dit doet ik via Ikos Harderwijk. We vallen helaas buiten de GGZ, waardoor we niet altijd volledig vergoed worden. We werken heel individueel. Ieder mens heeft iets anders nodig. Er heerst hier ook echt een persoonlijke sfeer, een beetje een huiskamersfeer en we hebben geen wachtlijsten. Naast mijn werk als psychosociaal therapeut werk ik één dag in de week als crossfit coach. Zelf sport ik vijf dagen in de week.
Mijn vader was bezig met overleven
Ik ben niet onbekend met sombere gedachten, met lood in mijn schoenen. Maar in mijn naaste omgeving ben ik er nog meer bekend mee. Toen ik 10 jaar was had mijn vader een burn-out en depressie. De meeste aandacht kreeg ik in die periode van mijn moeder. Hij was bezig met overleven. Onbewust heb ik hem in die periode gemist.
Hadden we maar eerder gepraat
Toevallig hadden we het er samen vorig weekend tijdens een boswandeling over. Hij vertelde me hoe deze periode voor hem was geweest. Zijn gevoelens waren eigenlijk heel herkenbaar. Daar schrok ik wel een beetje van. Ik weet niet of ik genetisch belast ben met zijn kwetsbaarheid. Wat ik wel weet is dat ik er graag eerder met hem over had gepraat. Tegelijkertijd weet ik niet of ik er jaren geleden al klaar voor was geweest om over zulke onderwerpen te praten. Toen schoof ik moeilijke onderwerpen vaak weg.
Nu ga ik wel anders om met sombere gedachten. In het begin zoek ik vooral afleiding door bijvoorbeeld te gaan sporten. Tja, ik blijf ook gewoon een man en probeer het eerst zelf op te lossen. Daar ben ik wel heel goed in. Maar als het te lang duurt ga ik er uiteindelijk toch wel met anderen over praten.
Helen door te delen
Ik help mensen vooral door ze geen kant op te duwen. Door ze gewoon hun verhaal te laten doen. Het gaat in eerste instantie vooral om helen door te delen. Natuurlijk zet ik cliënten ook aan het werk… maar wel voorzichtig, want de meesten zetten zichzelf al jaren te veel aan het werk. Soms vind ik het ook heel spannend. Dan zie je mensen afglijden. Faal ik dan als therapeut? Maar dan bedenk ik me vaak ook weer: Wat was er gebeurd als ik er niet was geweest?
Groeien in het oncomfortabele
Eigenlijk was mijn 24-uurs actie eerst niet bedoeld als inzamelingsactie. Ik zocht mijn grenzen op: hoe kan ik groeien? Groeien door me te begeven in het oncomfortabele. Met mijn verleden in defensie heb ik ervaring met 24 uur dingen doen. Dit wilde ik combineren met iets dat ik leuk vind: crossfit. Hierna ging ik me afvragen hoe ik dit van meerwaarde kon maken voor andere mensen. Ik merk in therapie vaak hoe laat mensen pas gaan praten: ik zou mensen gunnen veel eerder te gaan praten. Zo heb ik het gekoppeld. Je hoeft niet de hele weg met me mee te lopen: maar gewoon een uurtje. Zo konden mensen ieder uur aanhaken.
Voor het eerst praten
Toen ik mijn actie bedacht hoopte ik op 1 deelnemer per uur en een 100 euro aan donaties. Dat ontplofte al snel. Mijn actie werd groots verspreid binnen de crossfit wereld en er werden zelfs speciale shirtjes gemaakt. Uiteindelijk deden meer dan 130 mensen mee en werd er ruim 2.700 euro opgehaald. Maar het meest van waarde vond ik nog wel de verbinding die werd gemaakt. Mensen die langs kwamen en voor het eerst gingen praten over hun gevoelens en ervaringen. Die uitnodiging was echt nodig. De laatste work-out was er een jongen bij die afgelopen jaar te maken had gekregen met suïcide in zijn naaste omgeving. Het voelde heel bijzonder goed om de actie met hem af te sluiten.
Mijn deur staat open
Ik zou mensen echt willen aanmoedigen om die stap om iemand aan te spreken wél te zetten. Ik weet hoe lastig dit is. Ik weet ook hoe lastig het is om erover te praten. Mensen zien aan de buitenkant vaak niet hoe het met je gaat, maar er staan meer deuren voor je open dan je denkt. Ook mijn deur staat open.