Denk je aan zelfdoding?

We zijn er voor je. 
Je kunt met ons geheel anoniem bellen.

Bel gratis 0800-0113 Chat met ons
Bel of chat met ons
Zoeken
Ik dacht dat mijn leven  voorbij  was

Ik dacht dat mijn leven  voorbij  was

Sterre (20) woont in Arnhem en is afgelopen zomer afgestudeerd als bloemist. Deze maand start ze met een opleiding styling en design.  Op zit moment werkt ze als bloemist bij Intratuin en als ze vrij is gaat ze graag met vriendinnen op stap. Sterre ontwikkelde op haar 15de voor het eerst problemen met haar mentale gezondheid toen ze Pfeiffer kreeg. Ze kon niets. Zelfs douchen kostte veel energie. Zes maanden lang kon ze niet naar school of naar vriendinnen. Hierdoor begon ze zich erg alleen te voelen...


Op 10 september was het World Suicide Prevention Day. Ter gelegenheid van deze dag publiceren we in de maand september een serie verhalen van hoop. Verhalen van mensen die gedachten aan zelfdoding hebben overleefd en nu sterker en positiever in het leven staan.


Een reeks diagnoses

Mijn depressieve gevoelens en gedachten begonnen zich te ontwikkelen. Dit werd steeds meer, waardoor ik bij een psycholoog terecht kwam. Dit was het begin van een reeks diagnoses. Als eerste een persoonlijkheidsstoornis en een half jaar later kwam hier de diagnose angststoornis bij. Op de basisschool had ik de diagnose ADD al gekregen. Hier was ik inmiddels aan gewend geraakt, maar alles bij elkaar was het veel voor me. Na veel gesprekken ging het wel wat beter. Toch was het niet voldoende. 
  
Ongeveer anderhalf jaar geleden begon ik mezelf weer slechter te voelen, kwam de automutilatie terug en kreeg ik weer zelfmoordgedachtes. Mijn ex- vriend zag het gebeuren en trok aan de bel. Hij dwong mij om weer naar de psycholoog te gaan. Dat heb ik gedaan, met veel tegenzin. Ik was bang om over mijn gevoelens te praten, maar ik wist ook dat het nodig was. Ik kon namelijk niet meer. Ik was op. Zowel op mentaal als op fysiek vlak. 
 
Ik vond het heel erg als ik ruzie had met mijn toenmalige vriend. Ik kon er heel mee bezig zijn in mijn hoofd. Ik ging mezelf er heen slecht door voelen, wat weer suïcidegedachtes triggerde.
  
Uit de onderzoeken die destijds opnieuw zijn gedaan kwam uit dat ik PTSS had. Ik ben, toen ik jonger was, veel en intensief gepest. Het bleek dat ik hier een trauma aan over had gehouden. Toen ik echter de diagnose hoorde, kon ik het niet accepteren. Het voelde als iets wat mijn nooit zou overkomen, ik dacht dat zoiets alleen bij militairen voorkwam. Later ging ik er meer over lezen en kwam alles op zijn plek: het is iets wat iedereen kan overkomen die iets naars meegemaakt heeft.

EMDR en spijt

Ik heb EMDR gehad om hiermee om te gaan en dat heeft mij gelukkig geholpen. In deze periode ben ik ook begonnen met antidepressiva, maar dat was niks voor mij. Het voelde alsof ik een zombie was, er was geen gevoel meer. Hierdoor stopte ik, op eigen houwtje, met het gebruik hiervan en hierna ging het mis. Ik begaf mezelf in een soort zwarte tunnel, waar ik geen uitweg meer in zag. Dit leidde ertoe dat ik een suïcide poging ondernam.  Ik was klaar. Ik wilde niet meer. Toch vertelde ik het tegen mijn vriend toen hij thuiskwam. Hij reageerde boos en teleurgesteld, maar ook bezorgd. Hij heeft 112 gebeld en ik ben meegenomen naar het ziekenhuis. Ik was buiten levensgevaar.

Ik begon spijt te krijgen en ik voelde mezelf schuldig tegenover mijn toenmalige vriend. Ik heb door die poging gesprekken gehad met mijn psycholoog en psychiater. De gesprekken hebben geholpen en ik ben gaan inzien dat er meer dingen in het leven zijn die wel leuk zijn, en dat ik het waard ben om hier op de aarde te zijn. De EMDR therapie heeft mij tenslotte erg geholpen. Ik heb geen nachtmerries meer gehad over de gebeurtenissen. Het heeft mijn leven echt makkelijker gemaakt.

Ik dacht dat mijn leven  voorbij  was | WSPD2021


Ik dacht dat mijn leven  voorbij  was

De dag na mijn laatste poging, ging het uit tussen mij en mijn toenmalige vriend. Ik dacht dat mijn leven voorbij was. Hij was mijn steun en toeverlaat en we hadden bijna 5 jaar een relatie. Ik kon niet zonder hem. Het is nu 5 maanden later en ik mis hem nog steeds in mijn leven. Maar in die 5 maanden ben ik een totaal ander mens geworden, in positieve zin! Ik ben gezonder gaan eten, gaan sporten en ik zie veel meer vriendinnen. Ik heb 3 weken geleden mijn afsluitende gesprek gehad bij mijn psycholoog. Ik zit goed in mijn vel en ik heb zin in het leven. Ik wist niet dat ik dit ooit kon voelen. Ik ben trots op mezelf dat ik dit heb overwonnen.

Toevallig heb ik vorige week een tattoo op mijn onder arm gezet waar mijn automutilatie littekens zitten, om het hoofdstuk volledig af te sluiten. Ik ga een positieve toekomst tegemoet met een nieuwe Sterre. Ik ga met mijn opleiding verder. Ik ga meer met de dag leven en ik zie wel wat er op mijn pad komt.

Ik heb veel geleerd van deze tijd. Één ding is heel belangrijk en dat is dat ik mezelf moet accepteren zoals ik ben, want met mijzelf moet ik alles doen. Er is niemand anders die mijn probleem kan oplossen.


Doe mee aan de IK ZIE JE campagne: Op 113.nl/ikzieje vind je meer informatie over de campagne en wordt uitgelegd hoe je mee kunt doen OF ga HIER direct naar het IKZIEJE filter op Instagram.

Denk jij aan zelfdoding? Neem dan gratis en anoniem 24/7 contact op met 113 via 0800-0113 of chat op 113.nl. We steunen je graag.