Uitdagingen en taboes
Een van de grootste uitdagingen in haar werk is de tijdsdruk. Veel mensen denken dat het veel tijd kost om een gesprek over suïcidaliteit aan te gaan en doen het daarom niet, maar dit hoeft niet het geval te zijn. Daarnaast heerst er een taboe rond het onderwerp. “De verpleging start vaak geen gesprek over suïcidaliteit omdat ze bang zijn dat patiënten daar juist suïcidale gedachten van krijgen. Er ligt een taboe op,” legt Leonie uit.
Implementatie en trainingen
Sinds 2020 heeft het Ikazia Ziekenhuis stappen ondernomen om dit taboe te doorbreken. Medewerkers worden getraind in suïcidepreventie en inmiddels zijn alle verpleegkundigen van de SEH en een deel van de chirurgie geschoold. De Intensive Care en andere afdelingen zullen spoedig volgen. Leonie hoopt dat in de toekomst de trainingen ook geïmplementeerd worden in de basisopleidingen voor verpleegkundigen en artsen, zodat er vanaf het begin een goede basis ligt.
Deze trainingen hebben een positieve invloed op hoe gesprekken over suïcidaliteit worden aangepakt. De trainingen geven verpleegkundigen namelijk de nodige tools en zelfvertrouwen om gesprekken over suïcidaliteit aan te gaan. “Na de scholingen zie je dat mensen het gesprek wél aangaan, eigenlijk vrijwel direct als een patiënt binnenkomt op de SEH,” merkt Leonie op. Dit tot verbazing van ambulancebroeders die de patiënten komen brengen. Zij zijn regelmatig onder de indruk van de directheid van de verpleging én het positieve effect wat dit heeft op de patiëntenzorg. Ook wordt er op deze manier minder over de patiënt gepraat, maar wordt deze nu juist meegenomen in het gesprek.
Tijdens deze trainingen oefenen verpleegkundigen met gesprekken en ervaren ze hoe het is om patiënt te zijn. “Zo merken collega’s zelf dat een vraag over suïcidaliteit juist een opening geeft en het geen beperking is. Eindelijk krijg je het gevoel dat iemand echt naar je luistert”, zegt Leonie.
Onverwachte succesmomenten
De succesmomenten zijn vooral bij de patiënten waarbij je het in eerste instantie niet verwacht dat ze suïcidale gedachten hebben. Zo werd eens een patiënt binnengebracht met symptomen van een beroerte, maar al snel bleek dat zijn problemen veel dieper lagen. “Deze meneer bleek heel veel problemen te hebben: schulden, scheiding en alcoholproblematiek. Hij gaf bij binnenkomst aan dat het van hem eigenlijk allemaal niet meer hoefde,” herinnert Leonie zich.
Toen ze vroeg of hij medicatie had ingenomen, gaf hij toe dat hij een grote hoeveelheid medicijnen had geslikt, wat zijn symptomen veroorzaakte. “Hierop ben ik het gesprek met hem gestart. Door echt te kijken en te luisteren kun je mensen veel beter helpen,” zegt ze met overtuiging.
“Het mooiste is de dankbaarheid van de patiënten,” besluit ze, “door echt te kijken en te luisteren kun je hen veel beter helpen.”