Taboes doorbreken
Mariëlle begint haar verhaal met een reflectie op de veranderingen die ze de afgelopen jaren heeft waargenomen. “Je merkt echt dat er in de afgelopen jaren een cultuurverandering heeft plaatsgevonden,” vertelt ze. In het Isala Ziekenhuis is er veel aandacht voor het thema suïcide en de preventie ervan. Gedurende het hele jaar zijn er activiteiten, waaronder trainingen, interviews en publicaties van artikelen. Een van de opvallende initiatieven is het Babbelblik, een hulpmiddel dat ontwikkeld is om gesprekken over suïcidaliteit te vergemakkelijken. Dit hulpmiddel is op veel afdelingen te vinden en speelt een cruciale rol in het doorbreken van taboes.
Daarnaast brengt het Isala jaarlijks de Wereld Suïcide Preventie Dag grootschalig onder de aandacht op het plein voor het ziekenhuis. “De aandacht die we aan dit onderwerp geven, creëert een hoop bewustwording, wat helpt om de taboe op dit onderwerp te doorbreken,” legt Mariëlle uit. Voor haar is dit een belangrijk teken van vooruitgang en een groot compliment voor het ziekenhuis. Ze herinnert zich hoe een collega-verpleegkundige onlangs opmerkte dat de sfeer op de afdeling rondom suïcidale patiënten merkbaar is veranderd, van soms veroordelend naar juist begripvol. “Dat is iets waar we echt trots op kunnen zijn,” zegt ze met overtuiging.
Veranderde mindset
De veranderingen zijn het duidelijkst merkbaar in de manier waarop de Spoedeisende Hulp (SEH) en de Intensive Care (IC) suïcide benadert. “We merken echt dat juist op deze afdelingen de mindset rondom dit onderwerp is veranderd,” vertelt Mariëlle. “Juist op de plaatsen waar het contrast tussen leven en dood het grootst is, zag men suïcide vaak als een keuze, maar dat is natuurlijk niet zo.
Verpleegkundigen zijn nu beter toegerust om het gesprek over suïcidaliteit aan te gaan en weten welke vragen ze kunnen stellen. Op plekken zoals de SEH en IC, waar snelheid vaak essentieel is, hebben ze geleerd om bij suïcidale patiënten soms juist even te vertragen. “Het vertragen helpt om echt contact te kunnen maken,” benadrukt Mariëlle. Dit bewustzijn heeft geleid tot een meer empathische benadering van suïcidale patiënten, waarbij de focus ligt op het begrijpen van hun situatie in plaats van het snel doorlopen van protocollen.
Verbeterde veiligheid en werksfeer
Naast de verbetering in patiëntenzorg, leidde de aandacht voor suïcidepreventie ook tot een verhoogde veiligheid op de werkvloer. Doordat de taboes rondom het onderwerp steeds meer worden doorbroken, voelen verpleegkundigen zich veiliger en gesteund in hun werk. Tijdens de trainingen werd duidelijk dat dit onderwerp ook veel van de medewerkers zelf vraagt. Veel verpleegkundigen hebben te maken gehad met suïcidale gedachten, hebben deze in het verleden ervaren of kennen iemand in hun omgeving die hiermee worstelt.
Mariëlle deelt een aangrijpend voorbeeld: “Een collega sprak me na de training aan en vertelde dat zij zelf een aantal jaar geleden in het ziekenhuis had gelegen na een suïcidepoging. Elke keer als een collega zegt: 'Oh, daar heb je weer zo'n intoxer' of 'Is ze er nu alweer?', raakt haar dat persoonlijk.” Deze ervaringen hebben het belang van een respectvolle benadering onderstreept, niet alleen voor patiënten, maar ook voor de medewerkers zelf.
De cultuurverandering die door deze trainingen is bereikt, heeft de kwaliteit van zorg verbeterd en heeft tegelijkertijd bijgedragen aan een veilige en ondersteunende werksfeer. “Het gaat niet alleen om betere zorg voor de patiënten, maar om veel meer,” besluit Mariëlle. Haar verhaal benadrukt het belang van bewustwording, empathie en respect in de zorg voor zowel patiënten als collega's.