‘Daar ga je dan, lieve zus’
Ingeborg was één brok expressiviteit; met enthousiasme, humor en muziek. Van kinds af aan tot aan haar dood speelde muziek een grote rol in haar leven. “Soms liepen we ergens over straat en dan begon ze spontaan luidkeels te zingen, terwijl ik zachtjes een achtergrondstemmetje opzette.” Herinnert haar zus Marieke. “Ingeborg zei dan: ‘Dat kan harder, ik hoor je niet!’ Ze was echt zichzelf en stond niet vaak stil bij de mening van anderen.
‘Als je de strijd van mensen die door zelfdoding sterven niet begrijpt, ben je een gezegend mens’
De eerste keer dat Myrthe van der Wolf iemand verloor door zelfdoding was in 2009. In dat jaar maakte haar vader een einde aan zijn leven. Door die gebeurtenis ontmoette ze Vinne. Ze werden verliefd en raakten nooit uitgepraat. Ook niet toen hij suïcidaal werd. ‘Ik wilde met respect luisteren naar de kant van hem die niet meer wilde leven.’
‘Had hij zichzelf maar kunnen zien zoals wij hem zagen’
Leon was geliefd bij veel mensen en dat is een understatement. Hij was een zachtaardige grappenmaker die goed kon luisteren. Op de middelbare school vond hij zijn weg in zowel jongens- als meisjesgroepen. Eén van zijn favoriete bezigheden was dingen uitdiepen; urenlang nadenken over de planeten en sterren, het ontstaan van het leven. Dat werd in zijn gezin ook aangemoedigd, rond de eettafel stonden ze stil bij gedachte-experimenten en het steeds diepere ‘waarom’. Het menselijk lichaam was de échte fascinatie in zijn leven.
‘Dat zijn vrienden van de basisschool nog steeds aan hem denken is het grootste cadeau dat ik heb gekregen’
In 1999 wordt Bianca Solter moeder van Leon. Vier jaar later komt zijn zusje Pascalle erbij. Ze vormen een gezin van vier dat gek is op reizen. In 2019 maken ze met z’n vieren hun laatste reis naar Zweden en Noorwegen. ‘Met de kano dwars door de natuur, vol bossen en meren, dat vond Leon geweldig. Het liefst wilde hij er gaan wonen.’